Reis naar Jakarta

Donderdag 26 mei was het dan zover, we vertrekken naar Jakarta om onze vliegcarriere te beginnen.

We hebben met zijn allen een ticket geboekt met Garuda Indonesia, de grote concurrent van Lion Air. Na afscheid te hebben genomen van onze familie, deze keer voor een langere termijn wat wel zwaar was, zijn we aan boord gegaan van de A330-200.
Vertrek was mooi op tijd om 11.00u. Nog voor vertrek kregen we aan boord een kopje sinaasappelsap aangeboden en het eten en drinken bleef de rest van de vlucht maar komen, we kwamen zeker niets tekort en het was ook goed te eten. Bovendien was het vliegtuig voor meer dan de helft leeg en konden we dus ieder een plek uitzoeken en hadden we ook meerdere plekken ter beschikking. Voor de entertainment beschikt elke stoel over een schermpje waar je naar wens op kan gamen, muziek luisteren of films kan kijken dus dat zat ook goed.

De eerste leg was naar Dubai voor een 'technical stop'. Wat inhield dat we gewoon konden blijven zitten. Wij wilden toch onze benen strekken en kregen daar een half uur de tijd voor. Helaas waren meer mensen op dat idee gekomen en moesten we door de security controle, wat een enorme wachtrij opleverde. Na een kwartier kwamen ze daar op het idee om een tweede rij te openen, maar toen was er dus al geen tijd meer om een beetje rond te kijken. We hebben dus niet veel van de terminal van Dubai gezien.

Bij aankomst werden we niet opgewacht, maar we hadden al gehoord van anderen dat zij zich hadden gemeld bij Lion Air in Terminal 1, dus wij hebben de shuttlebus daarnaartoe genomen en hebben het kantoor van Lion Air daar opgezocht. Zij hebben toen twee crewbusjes voor ons geregeld om ons zessen naar het hotel te brengen.
Dat was gelukkig maar een korte rit en het hotel ziet er keurig netjes uit, en dat voor maar 20 euro per persoon per nacht.

Na het inchecken hebben we even uitgerust en geprobeerd contact op te nemen met de andere jongens die hier zitten waarvan we een nummer hebben. Zij hebben ons het nummer en de naam van de contactpersoon bij Lion Air gegeven. Daar konden we helaas geen contact mee krijgen, dus hebben we besloten om maar gewoon heen te gaan.
Dus met de taxi de stad in, het duurde ruim een uur en koste ons met 3 personen bijna een tientje (in totaal). Helaas was de contactpersoon vandaag niet aanwezig en konden ze dus niets voor ons doen. Wel hebben ze ons verteld wat we maandag kunnen verwachten en wanneer we ons moeten melden. We worden overigens ook opgehaald met een crewbus dus dat is helemaal lekker.
Daarna maar even in de stad gewandeld, het was wel erg warm en het zweet liep langs mijn rug. Het was al laat dus we hebben niet lang gewandeld, maar hebben een taxi genomen naar old jakarta waar we hebben gegeten in het Batavia cafe. Wel lekker, maar een beetje weinig en duur voor Indonesie, dus dat doen we niet weer.

Na het eten weer een taxi terug naar het hotel genomen en lekker gezwommen en gechilled in het stoombad en de jacuzzi. Ze hebben hier van alles, waaronder dus een zwembad met een sauna, stoombad, warme en koude jacuzzi. Een fitnessruimte, kapper, relaxruimte met beamer waar je lekker tv kan kijken en er staan ook 2 pooltafels. En natuurlijk een spa met massages. De goedkoopste kost nog geen 20 euro voor een massage van 90 minuten, dus dat gaan we wel een keer proberen dit weekend.
Ook hebben ze boven nog verschillende karaoke kamers die je als groep kunt afhuren.
Oh ja, de kamer is ook groot en schoon. We zitten wel weer met zijn tweeen op een kamer, ik zit nu met Mark. Er is alleen geen wifi beschikbaar op de kamer, alleen in de lobby, en daar moet voor betaald worden. Dat is wel een gemis, we zijn natuurlijk allemaal gewend om de hele tijd toegang tot internet te hebben.

Komende week gaan we met een agent van Lion Air appartementen bekijken, omdat we niet in het Istana Harmoni terecht kunnen, we kunnen dus een andere uitzoeken. Als we daar zitten zullen we wel proberen om breedband internet te krijgen.

Maar goed, maandag dus voor het eerst naar Lion Air en daar horen we meer.

Base Training 2

Door gebrek aan inspiratie heeft het even geduurd, maar hier de conclusie van het verhaal over de base training.

Uiteindelijk ging de base training gewoon door.
We begonnen bij de kist met instructie van een purser over hoe we de deuren konden openen en sluiten, hoe de emergency slides werkten en hoe de oven in het keukentje werkte. Er was genoeg eten en drinken aan boord voor 10 mensen, maar we waren maar met zijn vijfen.

Daarna een walk-around gedaan onder begeleiding van een techneut van Pegasus die ons uitlegde waar je op moet letten en wat je moet doen als je iets ziet dat verkeerd is, namelijk: Een techneut erbij roepen.

Daarna een korte briefing aan boord van de Captain. Patrick zou als eerste vliegen, dus hij kon direct plaatsnemen op de rechter stoel en beginnen aan de preflight. Hij mocht zijn eerste take-off maken vanaf Antalya en vliegen naar Isparta.
Bij aankomst meteen de eerste touch-and-go gemaakt en het was meteen een hele nette. Direct na de touchdown moeten wij de thrust levers naar de vertical stand zetten, waarna de Captain de flaps en de trim in de take-off positie zet. Als dat gedaan is gaat de thrust verder naar voren voor de take-off en gaan we weer de lucht in.
Het circuit gaat rechtsom zodat wij, vanuit de rechter stoel, het beste zicht op de baan hebben. Na nog eens 4 touch-and-go's was het tijd voor een full-stop. Dus voor de landing werden de auto-brakes, die automatisch een bepaalde remkracht leveren, en de speedbrakes, die helpen om aerodynamisch te remmen door meer weerstand te creeëren, ge-armed.
Zodra we op de grond staan gaan ook de thrust-reversers aan, die zorgen ervoor dat een deel van de voortstuwing van de motoren naar voren wordt afgebogen zodat we sneller stil staan.

Nog voordat we helemaal stil staan neemt de Captain de controls over en mogen we van plaats wisselen. Mark is nu aan de beurt en terwijl de Captain terug taxied naar het begin van de baan neemt hij plaats. Patrick neemt moe maar voldaan plaats achter in de cabine.

Nadat ook Mark succesvol zijn rondjes heeft gemaakt is het mijn beurt. Ik heb al gezien dat de anderen goed gepresteerd hebben dus nu moet ik goed mijn best doen om dat ook te doen. Het is wel spannend om voor het eerst met een echte 737 aan het begin van de baan te staan. Gelukkig hebben we in de simulator vaak de take-off geoefend, bovendien weet ik bijna zeker dat we nu geen failures krijgen tenzij er natuurlijk echt wat mis is. Het valt op dat je erg rustig moet roteren, de Captain helpt nog even mee en houdt mij tegen als ik te snel wil gaan. De staart van de 737 heeft namelijk tijdens een goede rotatie ongeveer 20inch speling ten opzichte van de grond. Als je dus iets te snel optrekt dan zit hij dus zo tegen de grond aan, en dat is wel jammer bij zo'n dure kist.

Nadat we airborne zijn gaan we op 400 voet de bocht om, rechtsaf richting de bergen. Meteen doordraaien dus want we zitten er al snel erg dicht bij. Om meer afstand te bewaren heb je al snel de neiging om wat meer in te rollen dan nodig is en ik wordt dus ook opgeschikt door de 'Bank angle, Bank angle' waarschuwing van de kist die registreert dat ik meer dan 35 graden helling heb. Op 1500 voet levellen we af en vliegen we parallel aan de baan in de tegenovergestelde richting. De Captain wijst een dorpje aan waar ik op moet richten om mooi parallel te blijven vliegen. Ondertussen de baan ook een beetje in de gaten houden en als we naast het begin van de baan vliegen roep ik 'Time check', waarop de Captain de timer start. '10 seconds' zegt de Captain en ik zeg 'Gear down, flaps15'. Bij 20 seconden beginnen we met indraaien richting de baan en gaan de flaps naar standje 30. Als we haaks op de baan vliegen zie ik dat we nog best wel een eind van de verlengde centerline zitten, dus rol ik eerst uit. Dan is het goed inschatten wanneer je verder moet draaien om mooi uit te komen voor de baan. Ondertussen rustig door blijven zakken. Ik zit wat hoog, maar dat komt nog wel goed. We zitten mooi op final alleen hebben we een klein beetje crosswind dus moet er wel wat opgestuurd worden om op de centerline te blijven. We blijven naar de baan vliegen terwijl de computer onze radiohoogte aftelt. Bij '30' een klein beetje trekken aan de stuurknuppel en dan het gas er rustig af. '20' '10' klinkt het voordat we redelijk rustig de grond raken. Ik haal weer adem, geef wat gas bij en met beide handen op de stuurknuppel bereid ik me voor op de volgende take-off, nog 4 touch-and-go's te gaan.

Na de laatste touch-and-go gaan we terug naar Antalya, de Captain heeft de route terug al in de FMS geprogrammeerd, dus nu doen we op 400 voet LNAV aan, en kan de automatische piloot erop. Die volgt nu mooi de voorgeprogrammeerde route en we kunnen even genieten van het inmiddels mooie weer en het landschap onder ons. In de buurt van Antalya krijgen we radar vectors, de verkeersleiding vertelt ons precies welke richting we moeten sturen om ons voor de baan te krijgen. Omdat de automatische piloot aan staat hoef ik alleen maar de opgegeven heading op de MCP in te stellen en Heading Select te selecteren. We worden over de stad heen gevectored om het vliegveld vanuit het zuiden aan te kunnen vliegen. Als we eenmaal voor de baan zitten haalt de Captain de automatische piloot eraf en vlieg ik weer zelf. We maken nu gebruik van het Instrument Landing System en ik hoef alleen maar te zorgen dat ik de instructies van de Flight Director volg. Tenminste, totdat de Captain deze uitzet en de ILS frequentie weg draait. Nu moet ik weer naar buiten kijken en op zicht naar de baan toe vliegen. Gelukkig gaat ook deze landing goed en staan we even later weer op de baan op Antalya en kan de Captain terug taxien naar onze parkeerplaats.

Daar worden we opgewacht door een busje dat ons naar de terminal brengt waar we de benodigde papieren en ons logboek invullen. Onze eerste Boeing 737 uren zijn een feit! (of eigenlijk onze eerste B737 drie kwartier) en wel op de TC-AAU een van de nieuwere Boeing 737-800's van Pegasus.

Nadat alles is afgerond regelt de Captain dat we op de volgende vlucht terug naar Istanbul kunnen in plaats van pas later op de dag. Hierdoor zijn we op tijd terug op het hoofdkantoor om onze papieren in te leveren en kunnen we de volgende dag alweer naar Nederland!

Base training

Zoals gezegd was de base training uitgesteld. Maandag zijn Jaap en ik naar Pegasus gegaan om onze papieren in te leveren en om te vragen wanneer de nieuwe datum voor de base training zou zijn. Jaap, Thijs en Otmar stonden nog ingepland voor woensdag, maar Patrick, Mark en ik moesten nog een nieuwe datum krijgen. Die nieuwe datum was wel even schrikken: 21 mei.

Gelukkig had Öznur zich in de maand vergist en bedoelde ze 21 april, donderdag dus.

Wel balen natuurlijk dat we weer een paar dagen langer moesten wachten, maar het was nog te overzien. En natuurlijk duimen dat het nu wel door zou gaan.
Het werd nog spannender toen de base training van Thijs, Otmar en Jaap woensdag gecancelled werd, de kist was nodig voor een passagiersvlucht, bovendien was het weer niet veelbelovend. Het weer in Turkije was namelijk al de hele week slecht, met veel bewolking en regen. Het was dus nog maar afwachten of het donderdag door kon gaan, want er stonden nog steeds onweersbuien in de weersvoorspelling. We zagen de figuurlijke buien ook al hangen.

Om alle stress kwijt te raken zijn we woensdagmiddag maar gaan sporten, maar na een kwartiertje werden we onderbroken door Thijs. Die had een sms gehad van Pegasus met de melding dat we over een half uur op het hoofdkantoor moesten zijn voor een briefing. Snel gedoucht en omgekleed en die kant maar op.
We kregen een briefing van Cahit Tasbas, het hoofd van de trainingsafdeling. Ze hadden besloten om de briefing, die we normaal voor de base training krijgen, nu te geven om tijd te besparen tijdens de basetraining.
Er werd ook duidelijk gemaakt dat er hard gewerkt werd aan een nieuwe datum voor Otmar, Thijs en Jaap.

Voor onze base training zouden we eerst met een passagiersvlucht naar Antalya vliegen, dan overstappen op een andere kist waar we de basetraining op zouden doen en dan aan het begin van de avond terug met een passagiersvlucht naar Istanbul. Om die eerste vlucht te halen moesten we wel om 4 uur 's ochtends op. Dus vol spanning op tijd naar bed met de vingers gekruist.

De volgende ochtend gelijk de mail en sms gecheckt om te controleren of we gecancelled waren, maar gelukkig niet.
Het busje die ons naar het vliegtuig zou brengen stond op tijd op ons te wachten en 45 minuten later bereikten we het vliegveld. We hadden nog steeds geen sms ontvangen, dus het begon er steeds meer op te lijken dat het door zou gaan.
Inchecken verliep redelijk snel en na het passeren van de laatste controle wisten we dat we in ieder geval zouden vliegen vandaag. Alleen nog even afwachten of we ook zelf mochten sturen.

Bij het binnengaan van de kist zag ik door het cockpitraam dat de captain van vandaag één van onze instructeurs was, namelijk Birol Banger, de examinator die bij Jaap en ik de progress test had afgenomen. Patrick vroeg aan een flight attendant of we even met de captain konden praten en dat kon. Eventjes gepraat, Patrick vroeg nog of hij mee mocht in de cockpit op de jumpseat, maar dat mocht helaas niet vanwege company procedures. Dus maar plaatsgenomen achterin.

De vlucht verliep vlekkeloos, alleen zagen we wel veel wolken toen we onderweg over Isparta, waar de basetraining plaats zou vinden, vlogen. Het bleef dus spannend.

Op Antalya werden we opgewacht en door een zijdeur in de slurf naar het platform geleid, waar een busje klaar stond om ons naar de technical office van Pegasus te bregen, prima geregeld.
Daar aangekomen werden we vriendelijk ontvangen met thee en het aanbod van broodjes, we hadden een ontbijtpakket van het hotel bij ons, dus hebben we alleen de thee aangenomen.
Toen we net binnen waren begon het weer te regenen en de hoofd technische dienst wist ons te vertellen dat het bij Isparta meestal slechter was, omdat het tussen de bergen ligt.

Bij binnenkomst van de crew, bestaande uit Captain, First Officer en Purser bleek al direct wie de captain was. Hij nam namelijk gelijk de leiding over in de kamer. Het was dus echt een baasje, maar ook een hele aardige man gelukkig. De first officer werd gelijk aan het werk gezet en de purser begon ons al wat dingen te vertellen die we tijdens de vlucht moesten weten. Er werd naar het weer gekeken en de captain besloot dat we zo snel mogelijk weg moesten want het weer zou binnen een paar uur slechter worden.

To be continued...

Wachten op haast

Zoals Egbert altijd zegt: Luchtvaart is wachten op haast.
Dat bleek maar weer eens in de afgelopen weken.

De laatste lessen van Jaap en ik stonden ingepland voor dinsdag, woensdag, donderdag en zaterdag. Dus maandag nog even geleerd en rondgehangen in het hotel. Vlak voordat wel wilden gaan eten om half zes kregen we te horen dat er een nieuw rooster was. Snel gekeken en jawel, er was voor ons een wijziging. We moesten namelijk nu maandag om half 5 beginnen.
We zijn wel snel, maar om een uur eerder te beginnen dan wij de wijziging te horen kregen was een beetje te veel gevraagd. Helaas konden we ook niemand van de planning meer bereiken.
Ook was onze les van dinsdag van de planning gehaald.

Gelukkig kregen we die avond een mailtje van Öznur, die verantwoordelijk is voor de planning. Er was iets foutgegaan met het versturen van de sms die ons op tijd had moeten informeren over de roosterwijziging. Er zou dinsdag een nieuw rooster volgen. Afwachten dus maar.

Nieuw rooster: woensdag, donderdag, vrijdag en zaterdag les in de simulator. Opeens kwam alles dus snel achter elkaar, maar Jaap en ik waren al lang blij dat we nog steeds op zaterdag klaar zouden zijn. We hadden namelijk ook te horen gekregen dat de base training voor Patrick, Mark en ik op zondag 17 april plaats zou vinden, maar dan moet je natuurlijk wel klaar zijn met de simulator.

De rest van de week bestond dus alleen maar uit leren en lessen in de simulator. Donderdag was de laatste les met 'onze' instructeur, Cagdas Ilker. Tijdens de lessen was het een beetje moeilijk om te peilen wat hij nou van onze prestaties vond, er was natuurlijk altijd wel wat aan te merken. Na deze laatste les kregen we echter positief nieuws: Hij vondt het een eer om ons les te geven. Meestal moet hij namelijk veel harder werken, dus voor hem was het een verademing om zulke goede studenten als wij les te kunnen geven. Dat is natuurlijk leuk om te horen zo vlak voor het examen!

Het examen op zaterdag ging wel goed, er waren wel wat zenuwen van mijn kant dus volgens mij had het beter kunnen gaan, maar er ging niets echt fout. Voor details verwijs ik graag naar het blog van Jaap, maar het eindresultaat was: Geslaagd!

Er was ook slecht nieuws, want de basetraining van zondag werd gecancelled, een nieuwe datum zou nog volgen. Dat was wel balen want we hadden er erg veel zin in. Base training bestaat namelijk uit zes take-offs en landingen maken in een echte Boeing 737-800. Dat wordt een geweldige ervaring.
Maar goed, afwachten maar weer.

Laatste week begint

Er is al weer flink wat gebeurd sinds het laatste verhaal.

We zijn begonnen in de simulator en Jaap en ik hebben gisteravond les 6 afgerond, we krijgen in totaal 10 lessen.
Het begon redelijk rustig met een kennismakingsvlucht om even aan te voelen hoe het voelt om in een 737 full-motion flightsim te vliegen. Tenminste, dat was de bedoeling. Onze instructeur vond echter dat het wel leuk was om meteen wat failures te oefenen, dus bij het opstarten kregen we al gelijk meerdere startproblemen te verduren. Gelukkig ging het oplossen daarvan aardig en konden we na een paar pogingen toch beide motoren aankrijgen.

Toen getaxied naar het begin van de baan voor takeoff. Natuurlijk kregen we tijdens de takeoff ook een paar emergencies waardoor we de takeoff moesten afbreken. Dat hebben we een paar keer gedaan. De laatste keer kregen we een motorprobleem zo laat tijdens de takeoff dat we toch maar zijn opgestegen, dat was eigenlijk niet de bedoeling maar aangezien we toch in de lucht waren hebben we meteen de rest van de les maar op 1 motor gevlogen. Dat ging best aardig en we zijn uiteindelijk weer veilig geland.
Wel een leuke les, maar van de rustige bochtjes draaien en versnellingen en vertragingen die eigenlijk op de planning stonden is niks terechtgekomen.

De lessen daarna hebben we ons wel redelijk aan het schema gehouden, behalve dat onze instructeur de visuele circuits (dat je opstijgt en volledig op zicht een rondje vliegt en weer land) niet zo belangrijk vindt en dat hebben we dus nooit gedaan.

Les 5 was een tussentijdse toets, met een examinator. Toen moesten we dus opeens voor het eerst die visuele circuits doen, dat was wel even wennen. Op zich is het niet zo moeilijk, maar je moet heel snel werken omdat je niet veel tijd hebt voor je weer gaat landen.
Al met al ging deze les ook prima en hebben we allebei van de examinator de beoordeling 'Good' gekregen.
Dat geeft in ieder geval een goed gevoel voor de rest van de lessen.

Komende week dus nog 4 lessen, waarvan de laatste een examenvlucht is met weer een andere examinator. Die les zal plaatsvinden op zaterdag 16 april van 08:30 tot 12:30. Als we tenminste niet weer een roosterwijziging krijgen. Het is nu 10 april en we hebben voor deze maand al 4 verschillende roosters gehad.

Gelukkig hebben we tussen de lessen nog wel een paar dagen vrij om dingen te bestuderen en af en toe vinden we ook tijd om met zijn allen even uit te gaan. Afgelopen week zijn we 2 keer met zijn zessen naar een mall in de buurt gegaan om te bowlen. De laatste keer ging het zelfs zo goed dat we bijna allemaal met meer dan 100 punten zijn geeïndigd, Patrick zette zelfs een score van 169 neer!
Helaas toen we daarna weer verder wilden gaan viel de stroom uit en moest de wedstrijd gestaakt worden. We hebben wl een tegoedbon gekregen zodat we een andere keer gratis kunnen spelen. We zullen dus nog een keer tijd moeten vinden om weer met zijn allen daarheen te gaan.

Zoals het er nu naar uitziet zijn Patrick en Mark vrijdag klaar, Jaap en ik op zaterdag en Thijs en Otmar op maandag de 18e. Hoe lang het daarna gaat duren voordat we de base training kunnen doen is nog onduidelijk. We hebben van een instructeur gehoord dat na het voltooien van de simulator er papieren opgestuurd moeten worden naar de luchtvaartautoriteit en dat dit 3 tot 4 dagen kan duren. Navraag bij de planningsafdeling per mail leverde alleen het volgende antwoord op: 'Jullie worden zo snel mogelijk na de skilltest ingepland voor de basetraining.'
Dat geeft dus niet meer duidelijkheid. Komende week dus maar even langs voor een helder antwoord.

Zodra we weten wanneer we ingepland gaan worden voor de basetraining hebben we dus pas een idee van wanneer we weer in nederland zijn. We houden jullie op de hoogte.

Bezoek

Afgelopen woensdag zijn we begonnen met de lessen in de simulator.

Vrijdag kreeg ik onverwacht bezoek uit nederland, mijn zus Thea en haar vriend Jurgen leken het wel leuk om Istanbul te komen bekijken. Ze kwamen vrijdagmiddag aan op het vliegveld hier vlak bij het hotel. Gelukkig was onze simulatorles van vrijdagmiddag verplaatst naar de ochtend dus kon ik ze verwelkomen bij aankomst.

Ik had Thea al enigszins voorbereid op het verkeer hier in Istanbul, maar we hebben tijdens de rit naar het apartement geen ongelukken meegemaakt. Bij het apartement werden ze verwelkomd door de beheerder, een hele aardige man die alles precies uitlegde. Niet alleen hoe alles werkte in het apartement maar ook op de kaart aanwees waar alles zat, van de supermarkt op de hoek tot alle bezienswaardigheden aan toe.
Thea en Jurgen waren een beetje moe van de reis dus eerst even uitgerust en een hapje gegeten. Daarna toch maar eventjes de stad in geweest om alvast een eerste indruk van Istanbul te krijgen. Het apartement ligt op een paar honderd meter lopen van het centrum van de oude stad, dus ideaal voor de meeste bekende bezienswaardigheden. We zijn dus even langs de blue mosque en de Aya Sophia gelopen en hebben gewandeld in het park naast het Topkapi paleis. Toen werd het al tijd om te eten en hebben we een zaakje uitgezocht, of liever we werden overgehaald om daar te eten. Er staat namelijk hier bij elk restaurant of cafe iemand buiten met als taak om klanten naar binnen te praten.
Gelukkig was het een lekker restaurant en waren de prijzen ook redelijk, we hebben dus prima gegeten. Ook kregen we een paar keer gratis thee en koffie aangeboden.

De volgende dag zouden we de touristische trekpleisters aandoen, helaas regende het en besloten we om dingen te zoeken die we binnen konden doen. We besloten naar de Grand Bazaar te gaan, een overdekte markt met allerlei verschillende districten met verschillende winkeltjes. Hier hebben we een paar uur rondgewandeld en heeft Jurgen laten zien dat hij goed kan afdingen.
Daarna nog naar de Aya Sophia geweest, een grote moskee die vroeger een kerk was en nu toegankelijk is als museum. Veel oorspronkelijke versieringen zijn bewaard gebleven en het is apart om mozaïeken van heiligen te zien in een moskee.
Die nacht moest ik weer de simulator in, dus ben ik op tijd naar huis gegaan om te eten en te proberen nog wat te slapen.

Zondag en maandag hebben Thea en Jurgen zich alleen moeten vermaken aangezien ik 's nachts moest simmen en dus overdag aan het studeren en uitrusten was.

Dinsdag gingen Thea en Jurgen weer terug naar Nederland, ik hoefde pas 's avonds te simmen, dus weer naar het vliegveld gegaan om ze uit te zwaaien.

Theorie: Passed!

Zo, we hebben de eerste twee weken en de CBT achter de rug. Vandaag hebben we examens gehad over General Aviation, Technical en de Memory Drill.

Goed nieuws: we zijn allemaal geslaagd!

Afgelopen week hebben we elke dag gestudeerd en ook het hele weekend zijn we binnen gebleven, hoewel het weer nu eindelijk mooi begint te worden. Het is sinds vrijdag zonnig en als de wind even gaat liggen is het goed uit te houden. Het begint nu echt t-shirt weer te worden.

Helaas zijn we nog niet helemaal klaar met de groundschool. Morgen en overmorgen hebben we nog CRM (Crew Resource Management) training en daarna beginnen we aan de SOP (Standard Operating Procedures) en sluiten we de ground school af met speciale procedures voor bijvoorbeeld Low Visibility.

Maar eerst vanavond vieren dat we de theorie binnen hebben!

De gelukkigen: Mark, Otmar, Frans, Jaap, Patrick, Thijs, Ali, Ertan

Type rating training

Vandaag moeten we ons om 9 uur melden op het hoofdkantoor van Pegasus. Allemaal de wekker gezet zodat we op tijd kunnen ontbijten en op tijd aanwezig kunnen zijn.
Helaas ontbreken Mark en Patrick bij het ontbijt, even gebeld met hun kamer en zij hebben zich inderdaad verslapen. Gelukkig zijn we nog wel op tijd om voor 9 uur bij Pegasus te zijn.

Eenmaal aangekomen krijgen we een bezoekerspas zodat we het gebouw in kunnen, je hebt namelijk voor iedere deur een keycard nodig. We worden door een van de bewakers begeleid naar de trainingszaal waar we de komende weken alle systemen van de 737 zullen leren kennen. Hier ontmoeten we meteen een van de twee anderen die ook de type rating komen doen.
Zijn naam is Ali en hij is een oud-vlieginstructeur die nu zijn eigen IT-bedrijfje heeft en voor de lol de type rating en daarna de linetraining wil gaan doen. Daarna ziet hij wel of hij weer aan het werk gaat, of misschien part-time gaat werken voor Pegasus.

De andere student is een luchtmacht vlieger die net uit dienst komt, hij heeft de afgelopen tien jaar de F4 gevlogen voor de Turkse luchtmacht en woont nu nog in de kazerne op het vliegveld in Istanbul. Hij gaat na de type rating aan de slag bij Pegasus.

We krijgen eerst allemaal een laptop met daarop alle informatie en procedures van Pegasus. Deze wordt ook gebruikt door de piloten om de vluchtvoorbereiding te doen en op de hoogte te blijven van hun rooster en wijzigingen en speciale instructies voor specifieke vliegtuigen.
Later krijgen we te horen dat we deze laptop eigenlijk niet hadden moeten krijgen, omdat wij niet voor Pegasus gaan vliegen, maar we mogen hem tijdens de training wel houden omdat er veel informatie over de 737 op staat.

Dan beginnen we aan de les. De instructeur is een First Officer bij Pegasus die ongeveer een jaar geleden is begonnen. Hij gaat met ons de computer based training bij langs en vertelt er af en toe bij hoe bepaalde dingen in de praktijk geregeld zijn.
Het gaat allemaal op een rap tempo, dus het is wel belangrijk om 's avonds de onderwerpen nog een keer door te nemen om er zeker van te zijn dat je alles hebt meegekregen.

De lunch is even verwarrend, want de kantine is overvol en op drie plaatsen kan je eten halen. De instructeur vertelt ons hoe het werkt, je kan gewoon pakken wat je lekker lijkt en alles is gratis, je moet er alleen wel op tijd bij zijn want op is op en als je laat bent heb je geen keuze meer.

Na de lunch gaan we op hetzelfde tempo verder. Gelukkig houden ze hier wel van pauze, want bijna na elk onderwerp krijgen we een pauze van 10-15 minuten. Officiëel duurt de lesdag tot 6 uur, maar de instructeur wil graag om half 4 klaar zijn.
Dat lukt niet, maar we zijn toch nog voor 5 uur klaar.

Het is toch een vermoeiende dag geweest omdat we erg geconcentreerd moeten blijven om het tempo te volgen. Terug in het hotel gaan we dus eerst even sporten en duiken we daarna het zwembad en de sauna in. Hierdoor krijgen we weer energie en kunnen we beginnen met het herhalen van de behandelde stof.

Dinsdag beginnen we om 10 uur aan de training. We hebben een andere instructeur gekregen die het wat rustiger aan doet en wat meer uitlegt wat in de praktijk belangrijk is. Nu blijkt ook dat we voor liggen op schema, we hebben de stof van de eerste 2 dagen in 1 dag gedaan.

We krijgen echter ook een deel van het operations manual van pegasus voor de 737, dit valt buiten de stof voor de type rating, maar is wel verplichte informatie voor als we straks de simulator in gaan. Het is wel een boekwerk van ruim 1000 pagina's. Ook krijgen we te horen dat we ook de FCOM van boeing moeten lezen voordat we beginnen aan de CBT, omdat sommige dingen anders wel moeilijk te volgen zijn. Deze FCOM staat op de laptop die we gekregen hebben en bestaat uit een PDF-bestand van 1800 pagina's. Leuk werk voor in de vrije avonden dus...

Vandaag zijn we precies om half 4 klaar en kunnen we dus eerder beginnen aan het sporten en zwemmen. En natuurlijk hebben we 's avonds meer tijd om te studeren.